Gonzo Circus (pb), #108, p.71 (maart 2012)
"De twee gitaristen gooien behoorlijk wat noise in de songs, Lowyck is gedreven, gek en geniaal tegelijk, terwijl De Potter alles weet samen te houden." (...) "De vijf songs zijn zonder uitzondering super, blijven hangen, zitten vol weerhaakjes en behouden toch dat typisch Vlaamse, weerbarstige rockgeluid."

Bram Vermeersch, RifRaf #232, p.14 (februari 2012)
"Schuimbekkende rochels en snedige smerigheid. Daarmee associëren we de debuut-ep van Falling Man, de Gentse band rond Sam Louwyck (de windman uit Tom Barmans film Any Way The Wind Blows die ook te zien was in Rundskop). 'Hordes Of The Battered' werd conform de geest van de compromisloze muziek live opgenomen in de alternatieve muziektempel 4AD en vervolgens in Eindhoven geproducet en gemixt door twee survivors die het klappen van de zweep kennen: Peter Van Elderen (Peter Pan Speedrock) en voormalig Rollins Band-lid Theo 'Von Rock' Van Eenbergen, die ook al samenwerkte met Urban Dance Squad, Sonic Youth en Tool. Vettig en prettig. Play loud!"

Guy Peters, Goddeau (20/02/2012)
"Voor een groot stuk wordt de sound en het imago bepaald door frontman Sam Louwyck. En we kiezen bewust voor die term, en niet voor 'zanger', want zingen is niet echt aan hem besteed, terwijl het gewoonweg ook tekort zou schieten. Zijn grommend afgerammelde partijen zijn immers in rundsvet sudderende brokken vetzakkerij vol niet mis te verstande dubbelzinnigheden, dreigementen ("Mothers beware… better lock your door and keep your childen inside") en bronstige beloften aan het adres van loopse teven met wat gaatjes in hun agenda. Het is muziek van bier in 't fleske, marcellekes vol mayonaise- en andere vlekken, van half ontblote bilspleten met haar op. En tegelijkertijd is het ook meer dan dat. Want net zoals de boertig lijkende cafépunk van het Australische Cosmic Psychos bij oppervlakkige beluistering vooral bestemd is voor 'wij-venten-onder-elkaar'-joligheid, maar eigenlijk best onweerstaanbaar kan zijn, zo wordt na meerdere beluisteringen wel duidelijk dat die van Falling Man weten waar ze mee bezig zijn. Zo is de gitaartandem Polie Van De Velde en Lode Sileghem eentje die behoorlijk inventief te werk kan gaan, waardoor het gebrek aan een bassist op geen enkel moment een zorg is. Het is vooral fijn om ze rond elkaar te horen strengelen zoals in opener "Who's Your Dog", dat verwijst naar het rauwste van Jon Spencer, compleet met chicken scratch-gitaartje en heupschuddende bluestics. Het is de directe en compacte binnenkomer van een release die negentien minuten stand houdt in een wereld van slechte bedoelingen en alcoholroes. "Downfall", dat laat horen dat het distortionpedaal niet constant ingedrukt moet worden om een aardig potje te rocken, is ook een meevaller, voorzien van een memorabel refrein dat Louwyck begeesterd uitspuwt, compleet met gal erbovenop. "Moron" is dan weer de tegenvaller die in het midden verstopt zit. Best een fijne start, maar niet sterk genoeg om een volledige song te kunnen dragen, ook al omdat de frontman hier een wel erg duidelijke Arno-pastiche oprochelt. Geinig, maar geen vier minuten. Gelukkig herpakt het kwartet zich daarna met een prima slotduo. "Blurred" gaat van start met een onheilspellende, lange intro die de theatrale performance van Louwyck nog eens onderstreept, maar wordt ook gedragen door lekker hoekige gitaarpartijen. Afsluiter "Mr. Matucheck", voorzien van een geinige videoclip, valt vooral op omdat het gegrom even achterwege wordt gelaten én door de stompende, pompende drumpartij van Sven De Potter, die nog eens z'n gortdroge maar onmisbare rol binnen het kwartet onderstreept. Ook deze song laten ze misschien wat lang aanslepen, maar als nachtbrakersvariant op van Southern Culture On The Skids kan dit wel tellen. ...Wij zijn vooral tevreden dat Gent nog eens een band heeft losgelaten die het niet moet hebben van zelfbedruipende aanstellerij, flauwe productietrucs en al te naarstig naar buitenlandse helden knikkende songs. Falling Man heeft rock met ballen, drive en vuile manieren in de aanbieding en dat is in dit tijdperk onmisbaar. Iemand moet het vuile werk opknappen."