Ken Waxman, Jazzword Canada (23/11/2019)
"Eclectic as one can be in this setting, Lotz and his mostly Netherlands-based group ensure that the proper combination of backbeat and lyricism is emphasized during eight Lotz compositions. Besides the composer's flutes, the band is pianist Albert van Veenendaal, cellist Jörg Brinkman, percussionist Alan "Gunga" Purves plus guest, Swiss clarinetist Claudio Puntin. An ad-hoc meeting among virtuosos, Solar Wind also features French double bassist Joëlle Léandre and American koto player Miya Masaoka.

Surprisingly faint echoes of Soca, and other beat-oriented musics hover over the Lotz session, especially when Purves' collection of idiophones not only encompasses drum ruffs and drum stick nerve beats, but bell-ringing, implement rattling wood-block concussion, slinky stop-time, metal bar reverberation and a strange, unidentified bonging Add to this coloratura clarinet peeps and transverse whistles that could emanate from outer-space, and it's up to Brinkman's walking bass line and equivalent ground bass pumping from van Veenendaal to maintain a steady groove.

While there are points at which the rhythmic set up gets too close to 1970s' Jazz-Fusion, tracks such as "Nistru" and the giveaway titled "Improvisation" prevent surrender to the simple. On the first tune, Lotz uses bass flute tones to produce the ostinato, leaving the pianist free to roll out swing variations and the clarinetist to harmonize with the flutist in such a way that extended flutter tonguing and growling tongue stops energize the piece until it ends with downwards air twists. Peeps and beeps from both horns plus an assortment of percussion strategies characterize "Improvisation".
Brinkman's power plucking later steadies the narrative so that the final section is wide, expansive and melodic. Finally the pre-encore "Tamago" mixes exploration and equilibrium to the extent that dramatic keyboard throbs, crushing percussion pummels and ear-piercing trills from flute and clarinet end up attaining a straight-ahead balance from positioned cello pulses and gentle inner-string piano sliding and strumming.

Like other inventive instrumentalists who have extended the range of their instruments, Lotz does so with the flute family. And these CDs are proof of what can be accomplished in the right circumstances and with the proper company."

Marc Van de Walle, Jazz and Mo #9 p.52 (09/2019)
"Wie de geïmproviseerde muziek een kans wil bieden: hier is ze. Deze speeltuin waarin je 5 topmuzikanten geïnspireerd hoort converseren is een unicum. De klankmogelijkheden van elk instrument worden héél ver uitgepuurd op deze onvoorziene reis, maar overal valt alles samen met lichtsnelheid. Bij het beluisteren van dergelijke muzikale capriolen hou je best voor ogen dat muziek gehanteerd wordt als een geperverteerde taal die daardoor anders ondenkbare mogelijkheden biedt. Het gaat over live-opnames, en je hoort af en toe ook het tevreden gelach van muzikanten die zich duidelijk goed amuseren. Wie in dit avontuur mee durft te gaan, staat dezelfde ervaring te wachten. Gewoon ogen dicht, en doen! Een schijf met een immense rijkdom."

Eyal Hareuveni, Salt Peanuts (21/03/2019)
"«Live At JazzCase» documents the first meeting and first live recording of German-Dutch flutist Mark Alban Lotz' Lotz Of Music band with Swiss clarinet player Claudio Puntin. The expanded Lotz Of Music performed wo sets at the Dommelhof in Neerpelt, Belgium, in September 2016. During these sets, the tunes list transformed into a long and playful improvisation.

Such meetings are common in the long musical adventure of the globe-trotter Lotz, who grew up in Thailand, Uganda and Germany, collaborated with folk musicians from Cuba, India and Turkey, as well as with jazz musicians from all over the globe, theater groups and dancers. His own pan-European Lotz Of Music has become his own sonic lab that transcends classical and contemporary chamber music , jazz, world music and free improvisation spices with subtle electronics.

Lotz always stresses the importance of «being swept along by the power of the moment». And this is what «Live At JazzCase» is all about. An intuitive and joyful journey into ancient and imagined, colorful territories, characterized with inventive dramatic narrative, compassionate humor and many melodic gestures and games. Lotz's flutes, including the PVC contrabass flute, and his extended breathing techniques, can make you imagine the taste of a pickled herring or Japanese omelette, the joy of sailing in faraway rivers and bathing in sunny beaches or the disturbing sense of dreaming about the fate of Quasimodo, as the titles of his pieces suggest, All these visions may become blurred and somewhat hazy throughout the eight pieces of «Live At JazzCase». You may remember where and how you began this trip. No guarantee that you would have any clue about its destination."

Z. K. Slabý, UNI | kulér | brezen 2019 p.9 (03/2019)
"Lotz of Music je seskupení étnového pruzkumníka Marka Albana Lotze, Live at JazzCase, zrealizované vDommelhofu v belgickém Neerpeltu 15. zárí 2016, má být jeho prvním koncertním vystoupením, nahraným na CD, a to za úcasti švýcarského klarinetisty Claudia Putina. Anotace Putina zduraznují, nemyslím si však, že by proto meli / mohli být upozadováni klavírista Albert van Veenendaal, violoncellista Jörg Brinkman nebo bubeník aperkusista Alan Purves Gunga, který obohatil celkové (vy)znení iozvukové objekty. Na rozdíl od jiných skupin, které se nejvíce vyrádí pri verejných vystoupeních, Lotz of Music v porovnání s Lotzovými studiovými deskami je umerenejší avšichni uvedení hudebníci na nem participují znacne rovnomerne. Což neznamená, že Lotz na svých altových, basových atd. étnách a pikole nevydoutnává rozdychtene a rozvolnene vudcí melodickou linku, prorytmovanou a citlive dovýbojnovanou lícive seskupovaným skupenstvím celku. Lotzovy skladby, povlovne premítavé nebo robustne rozcerované ci vzdýmave prohlucované, vznikají zobzíravé naznacivosti ci z rozlicovaného vyverání, jejich poklidný nebo pokojný atak však vetšinou vyvolává kýžené zneklidnení, protloukané bicími nebo zabrusnivým zvucením piana, chvílemi jsou témata jako Quasimodo strídave odsekávána a strídave zlibozvucnována, chvílemi (jako Tamago) zbystrována a zjitrována. Z celku se ponekud vymyká Improvisation Brinkmana a Puntina, rozetmívaná z takrka bezdechého žírení apropentlovaná do zakuráženého vyvolnování. Také záverecný prídavek z pera Hermeta Pascoala se z povzdálecnosti rozproudí do potrasné stremhlavosti, která však zároven pripomene dodernou. Celek pusobí jako pevne zacelená a prokombinovaná smes komorních prvku, jazzu, ambientu a doimprovizovávání, každý nástroj jako by tu cekal v záloze, aby rozvíril dení, a tak se "nepredvídané" (Lotzuv termín nad tímto albem) stalo skutkem. A je na nás, abychom si ho vychutnali."

Hans Invernizzi, Jazzflits nr. 313 p.9 (04/03/2019)
"De in Duitsland geboren en in Thailand en Oeganda opgegroeide fluitist Mark Alban Lotz (55) woont inmiddels alweer vele jaren in ons land, maar be- schouwt de hele wereld als zijn werkterrein. Zijn groep Lotz Of Music is dan ook een internationaal gezelschap met – naast Lotz - een Schot op slag- werk, een Zwitser op rieten, een Duitser op cello en een Nederlander op piano. Behalve 'gewone' instrumenten bespeelt de groep exotische percussie. Lotz blaast op een uit pvc- buizen samengestelde contrabasfluit. Er is verder ruimte voor elektronische effecten en vervormde stemmen. Het hele arsenaal is te horen op de laatste cd 'Live At JazzCase' waarvoor de opnames werden gemaakt in het Belgische Neerpelt. De basis voor twee geïmproviseerde sets van een uur waren acht stukken: zes van Lotz, één van Brinkman en Puntin en één van Hermeto Pascoal ('The egg'). De heren zijn niet bang uitgevallen. Ze houden soms vast aan de composities en produce- ren kamerjazz, maar ze laten een ander moment alle teugels varen. Toch blijft de noemer jazz, zij het zeer hedendaagse en gewaagde. Dat het zoeken naar grenzen af en toe leidt tot kakofonie maakt het album niet minder het aanho- ren waard. Met zoveel ervaring en kunde op één podium loopt het musiceren, ondanks alle vrijheid en durf, niet uit de hand. Wellicht zal niet iedereen de geluidsexperimenten kunnen waarderen, maar dat is een smaakkwestie. Het samenspel van Lotz' mannen deugt. Ze creëren letterlijk hun eigen speeltuin."

António Branco, Jazz.pt (03/2019) ****
"Mark Alban Lotz é um verdadeiro cidadão do mundo. Nasceu na Alemanha, viveu na Tailândia e no Uganda, gravou em Havana e em Istambul e tem vindo a irradiar o seu notável trabalho enquanto estratego sonoro (articulando música com vídeo, artes plásticas, teatro e dança) a partir desse "hub" criativo que é a Holanda. Também já passou por Portugal, tendo-se aliado, no grupo Mode, ao contrabaixista Nelson Cascais e ao pianista João Paulo Esteves da Silva.

A solo ou em formações de dimensão e instrumentação variáveis (Lotz of Music, Global Village Orchestra, Kamil Erdem Quartet), o virtuoso flautista, de certa forma devedor do pioneirismo de Robert Dick, tem desbravado novos territórios na exploração da família das flautas, complementando a utilização convencional dos instrumentos com técnicas extensivas, multifónicos, respiração circular, estalidos, sussurros e harmónicos labiais.

Já com oito discos editados, o projeto Lotz of Music é o coletivo preferencial através do qual tem expressado a sua mundivisão sónica, promovendo a acreção de elementos provenientes de múltiplos domínios musicais, que vão do jazz à música erudita contemporânea, passando pela livre improvisação e pelas tradições nativas de diversas partes do planeta. Esta atração pela dimensão étnica perpassa, aliás, a abordagem de Lotz e é crucial para o modo como todas as referências se encaixam para gerar um todo coerente e desafiador (não confundível com muitas propostas de um certo "world jazz" que espreitam por aí, oportunistas). O consórcio multinacional que se apresentou ao vivo na cidade belga de Neerpelt, a 15 de setembro de 2016, no JazzCase, completou-se com o clarinetista suíço Claudio Puntin (que pela primeira vez se juntou ao grupo), o pianista Albert van Veenendaal (executante das versões convencional e preparada), o violoncelista Jörg Brinkman (também manipulador de eletrónicas) e o percussionista escocês Alan "Gunga" Purves (que com o seu arsenal de instrumentos e objetos variados, incluindo o brim bram por si inventado, já acompanhara Lotz no muito interessante "Food Foragers", editado no ano passado).

O que nos é dado escutar em "Live at JazzCase" resulta de dois "sets" de mais de uma hora cada, funcionando as diversas peças como a linha de rumo de uma grande improvisação, num caleidoscópio que subverte o "quem é quem" sonoro. Em "Of Royal Herring" os múltiplos registos da flauta transmutam-se e adquirem diferentes matizes, entrelaçando as linhas melódicas com o clarinete. "Quasimodo" é um exercício de contornos camerísticos, a que se junta um piano percussivo (ecos longínquos de "stride") mais o som de uma imaginária coruja aninhada nas torres de Notre-Dame. A metáfora por detrás de "Waiting For Prey" é musicalmente bem conseguida, com a tensão controlada e os silêncios geridos, adensando uma atmosfera de expetativa. A pulsação rítmica de "Strollin' a Reef" faz desta, porventura, a mais "jazzística" das peças aqui incluídas.

Fixam também especiais memórias a serenidade estelar de "Nistru" – com o clarinete a assumir papel central – e "Tamago", com os sopros na sua dança garrida, o piano esparso e o solo de violoncelo em pizzicato, desembocando numa terna melodia. A terminar, "The Egg Jam Encore" é uma notável recriação de "O Ovo", composição dos brasileiros Hermeto Pascoal e Geraldo Vandré incluída no único e mítico álbum do Quarteto Novo, editado em 1967. Eis-nos perante uma grande viagem repleta de episódios surpreendentes que enriquece, como disse Paul Theroux, quem nela embarca sem saber para onde irá."

Jazz bulletin nr. 110 (03/2019)
"De groep Lotz Of Music van de veelzijdige fluitist Mark Alban Lotz ontmoet hier de even veel-zijdige Zwitserse (bas)klarinettist Claudio Puntin. Samen met de overige kwartetleden Albert van Veenendaal (piano, prepared piano), Jörg Brinkman (cello, effecten) en Alan Purves Gunga (drums, percussie, brim bram) concerteerden zij op 15 septem-ber 2016 in de club JazzCase in het Belgische Neerpelt. De cd werd uitgebracht door het Gent-se label el NEGOCITO Records. Het was de eerste keer dat Lotz en Puntin samenspeelden. Lotz: 'We leaped into a journey of the unforeseen and loved it."

Troy Doster, All About Jazz (19/02/2019) ***1/2
"With an upbringing that involved living in Thailand, Germany and Uganda, it was perhaps inevitable that flautist Mark Alban Lotz would take a global approach to his craft as a musician. His substantial recorded output (over a dozen releases to his name, to date) bears ample witness to his restless quest for new forms of expression, while always remaining at least tangentially rooted in the jazz tradition. On his latest release, a live recording from JazzCase in Dommelhof, Belgium, Lotz is fortunate to partner with similarly free-thinking associates. These include percussionist Alan Purves —with whom he has worked before, most recently on 2018's Food Foragers (Unit Records)—clarinetist Claudio Puntin, pianist Albert van Veenendaal, and cellist Jörg Brinkman. Together the quintet effectively explores some intersecting possibilities between jazz, chamber and ambient music, with a healthy dose of the world musical influences that Lotz has absorbed during his ambitious recording trajectory.

There are eight pieces here, each with thematic and idiomatic fluidity. The opening moments of "Of Royal Herring" generate a mood of ambiguity and mystery, as the players tentatively establish their footing, occasionally drawing together and sometimes fanning out to pursue their individual ideas, before eventually settling into a composed segment, with Lotz and Puntin at the forefront, and a strong rhythmic underpinning beneath them to give the piece its pulse. Before long the group is in full flight, with an energized drive that reveals Lotz's well-honed jazz sensibility. Other tracks go in very different directions: "Quasimodo" somehow combines a chamber-music aspect with a basic danceability, with Purves's percussive touches and Veenendaal's prepared-piano fueling the piece's spirit; "Strollin' a Reef" uses a laid-back swinging groove to animate Lotz's most impassioned solo of the concert.

The music does cover a lot of stylistic ground, making it very hard to pigeonhole, which is all to the good. A sense of the unexpected goes a long way in helping a listener appreciate Lotz's aesthetic. In addition, all five players are multi-instrumentalists, and each occasionally offers extraneous curiosities (electronic or otherwise) that either pique interest or, sometimes, serve as distractions. But maverick tendencies aside, what Lotz and his colleagues have going for them is a fundamental lyricism which emerges especially during the album's more restrained moments. "Nistru," for instance, begins winsomely, highlighting Lotz's penchant for melody, particularly in dialogue with Puntin, even as the piece gradually builds in intensity during a torrid middle section. And "Improvisation" is an understated gem, with Brinkman's sensitive pizzicato lines supporting Lotz's and Puntin's most delicate playing of the record.

The album ends with a nice bit of fun, as Puntin's jaw harp provides the bouncy foundation to Brazilian Hermeto Pascoal's "Egg Jam Encore," where the group gets to turn it loose with a bit of Latin-flavored infectiousness. Pascoal is a legendary multi-stylistic multi-instrumentalist in his own right, and it's perfectly appropriate that Lotz and company draw on his muse to conclude this wide-ranging, engaging set of music."

Ben Taffijn, Draai om je oren Jazz en meer - Weblog (14/02/2019)
"Fluitist Mark Alban Lotz bracht eind vorig jaar een cd uit met liveopnames gemaakt tijdens een JazzCase-concert in de Dommelhof, Neerpelt. Daarvoor gaan we terug naar september 2016. Leuk, want ik was bij het concert en schreef erover. Altijd weer benieuwd hoe dit dan klinkt als je het terugluistert. Bij het teruglezen van de recensie van het concert valt op dat de band een aantal stukken van andere titels heeft voorzien of heeft weggelaten. Zo kom ik nergens 'Habibi Brown Fish' tegen en heet 'Yumurta' waarschijnlijk 'The Egg Jam Encore'. 'Yumurta' is Turks voor ei. Niet getreurd, het maakt voor de kwaliteit van de muziek niet uit. Die is evengoed boeiend, neem bijvoorbeeld het - en dat valt nu pas op - bijzonder ritmische begin van 'Of Royal Haring', waar cellist Jörg Brinkman voor tekent. Aansluitend belanden we zomaar in Arabische sferen. Mijn conclusie toen, 'grenzen bestaan hier eenvoudigweg niet en de muziek wordt beïnvloed door uiteenlopende muzikale werelden als jazz, blues, niet-westerse muziek, avant-garde, musique concrète en folk', blijft dan ook onverkort van kracht. Wat ons tijdens het concert reeds opviel en waarvan de cd eveneens getuigt is de grote rijkdom aan klanken, terug te voeren op het uitgebreide instrumentarium dat de vijf leden - met naast Lotz, Purves en Brinkman ook pianist Albert van Veenendaal en Claudio Puntin op verrassende wijze hanteren. Ook het samenspel mag er zijn en dat Putin die avond zijn debuut maakte als vijfde lid van Lotz Of Music is nergens aan af te horen."

Opduvel (06/02/2019)
"Mark Alban Lotz is een in Duitsland geboren maar in Nederland wonende fluitist. De muzikant heeft een brede en open blik als het om muziek gaat, wellicht omdat hij niet alleen in Duitsland maar ook in Thailand en Oeganda is opgegroeid. Lotz heeft zowel jazz als klassiek gestudeerd en beide aspecten komen in zijn muziek terug. Als componist en improvisator is hij ervaren, maar zijn muzikale ruimdenkendheid zorgt ervoor dat zijn muziek fris en modern blijf klinken.

Met Lotz of Music maakte de fluitist al acht albums, zij het niet steeds in dezelfde samenstelling. Anno 2019 bestaat het gezelschap naast Lotz uit Albert van Veenendaal (piano en geprepareerde piano), Jörg Brinkman (cello en effecten) en Alan 'Gunga' Purves (drums, percussie, brim bram en andere geluidsobjecten). De leider beperkt zich zelf niet tot één fluit, maar speelt piccolo, c-, alt-, bas- en contrabasfluit, het laatste instrument gemaakt van pvc-buizen. Daarnaast gebruikt Lotz zijn stem en is hij ook verantwoordelijk voor effecten.

Op Live at JazzCase, dat is opgenomen in de Dommelhof in het Belgische Neerpelt, speelt als gast Claudio Puntin mee. Eigenlijk is 'gast' hier geen juist woord, want de Zwitserse muzikant die klarinet, basklarinet, mondharp, stem en effecten toevoegt aan het instrumentarium, is een onlosmakelijk onderdeel van het kwintet dat Lotz of Music op deze cd is. Het vijftal bestaat uit vijf individuen met een eigen speelstijl, maar is typisch zo'n gezelschap waar de som meer is dan de delen.

Het instrumentarium beschouwend zou je kunnen denken met een kamermuziekensemble te maken te hebben, als je de elektronische effecten en de objecten van Purves wegdenkt. De muziek is echter onder de noemer jazz te scharen, al zijn er duidelijk modern klassieke invloeden waar te nemen. Lotz of Music musiceert met een open geest en door het instrumentarium heeft het kwintet zeer veel mogelijkheden om uit te weiden. Men houdt de boel echter netjes bij elkaar, want er is sprake van een consistent album, terwijl toch niet wordt vergeten de nodige variatie aan te brengen. Die variatie zit niet alleen in het bespelen van verschillende instrumenten, maar ook in de acht stukken die het album telt.

Daarvan zijn er zes door Lotz gecomponeerd, waaronder opener 'Of Royal Hering', waarin de schoonheid van het instrumentarium goed tot zijn recht komt en de verschillen tussen de instrumenten als cello, piano en percussie soms wegvallen. De ritmische component is belangrijk en geeft het stuk schwung. Purves is druk in de weer, zorgt voor het speelse element, maar zijn vondsten weet hij te doseren zodat het slagwerk niet te veel overheerst. Op andere momenten valt het tempo weg, horen we Lotz in duet met percussie, wat in no time omslaat in een door fluit, klarinet en cello gespeeld thema, even later gevolgd door een jazzy gedeelte, waarin het fluitspel met elektronische effecten wordt verrijkt. De opener bevat al genoeg ideeën voor een heel album, maar bij Lotz of Music past het in negen minuten.

Piano en percussie openen 'Quasimodo', waarin speelse jazz, Zuid-Amerikaanse ritmiek en klassieke muziek zijn verwerkt. Het is een combinatie die tot een geforceerde kruisbestuiving zou kunnen leiden, maar niet zo bij dit vijftal, dat zijn dadendrang op natuurlijke wijze in verschillende genres verpakt. Het klassieke thema waarmee wordt geëindigd is wonderschoon.

Het lange 'Nistru' start vervolgens rustig en goed aansluitend op het vorige stuk. De piano verzorgt de ondergrond en de cello speelt een repeterend patroon waaroverheen Lotz en Puntin een vrije rol hebben die zij op subtiele wijze invullen. Bij Lotz of Music blijft echter niets hetzelfde, hoewel de basis van het stuk overeind blijft. De rollen van de verschillende instrumenten wisselen en de intensiteit van het spel neemt toe. Fluit en (bas)klarinet lijken zo nu en dan te vliegen. Aan het eind keert de rust terug.

In 'Waiting For Prey', dat gebaseerd is op een klein tweetonig motief, horen we onder andere een zware fluit, elektronica, losse pianoriedels, hi-hat en bekkens, waarmee een bijna ondraaglijke spanning wordt gecreëerd. Een sardonische lach valt de luisteraar ten deel. Hier is iets duisters in het spel, alsof je je in een rariteitenkabinet bevindt met een vijandige sfeer. De fluit van Lotz speelt een repeterend thema aan het begin van 'Strollin' A Reef', dat iets meer jazzterrein opzoekt, waar de geluiden van Gunga een andere draai aan geven. Lotz toont zijn kunnen in een virtuoze solo.

'Improvisation' is van Brinkman en Puntin. Het pizzicato spel van Brinkman wordt vakkundig ontregeld door Gunga en Puntin legt aavankelijk accenten maar speelt daarna een gevoelvolle melodie over het cellospel heen. In 'Tamago' spelen fluit en klarinet unisono het thema, terwijl de piano zware accenten legt en het slagwerk daar doorheen laveert. Daarna volgt een solo voor cello, terwijl Van Veenendaal zijn accenten blijft herhalen, nu ondersteund door speelse en humoristische klanken van Gunga, die een hele doos met geluidsvoorwerpen tot zijn beschikking heeft.

Het album eindigt met 'The Egg Jam Encore', dat is gebaseerd op 'El Uvo' ('The Egg') van de Braziliaanse componist Hermeto Pascoal. Puntin verzorgt het ritme op zijn mondharp, Lotz speelt thema en improvisatie, soms lijkt het zelfs tegelijkertijd. De klankkleur van het stuk is beduidend lichter dan die van de overige stukken en met dit stuk eindigt Live at JazzCase op aanstekelijke wijze. Een perfect einde van een kleurrijk album vol muzikaliteit, speelse vondsten, aantrekkelijke klankencombinaties en speelplezier."

Holly Moors, Moors Magazine (12/01/2019)
"Mark Alban Lotz is een Duitse Nederlander en een buitengewone fluitist die op een ongewoon arsenaal aan fluiten de meest uiteenlopende muziek met de meest uiteenlopende musici maakt. Dat maakt elk project van hem en zijn Lotz of Music weer spannend en avontuurlijk. Als het duo Food Foragers met de Schots-Nederlandse drummer/percussionist Alan "Gunga" Purves maakte hij in 2018 nog een magnifiek en humoristisch album, en nu ligt er een album dat de eerste samenwerking met de Zwitserse klarinettist Claudio Puntin vastlegde tijdens Jazzcase in het Belgische Neerpelt eind 2016.

Alan Purves is ook weer van de partij, net als de onvolprezen pianist Albert van Veenendaal die op piano en geprepareerde piano speelt. Daarnaast speelt ook cellist Jörg Brinkman mee, en dat betekent dat je hier een band hoort met musici die volledig aan elkaar gewaagd zijn, dat wil zeggen musici die het avontuur volledig aandurven en die niet terugdeinzen voor humor en onzin. Puntin speelt overigens naast klarinet ook basklarinet en mondharp.

Trek daaruit niet de conclusie dat je hier te maken hebt met een band die alleen maar lol zit te trappen, want niets is minder waar – hier wordt serieus geïmproviseerd op het scherpst van de snede, en iedereen houdt het voor iedereen bloedspannend, zodat je als luisteraar ook de hele tijd op het puntje van je stoel zit. Jazz, kamermuziek, wereldmuziek en hedendaagse muziek worden hier naadloos aan elkaar gelast op een losse, soepele manier waar je met open mond naar zit te luisteren."

Jazz'Halo, Georges Tonla Briquet (10/01/2019)
"Jazzcase zorgt regelmatig voor premières. Dit is er zo eentje. Op 15 september 2016 stond Lotz Of Music voor het eerst samen op een podium met Claudio Puntin. Twee sets van een uur lang improviseerden ze er lustig op los. Hieruit distilleerden ze vijftig minuten muziek van het verrassende type.

Mark Alban Lotz (piccolo, fluiten), Albert van Veenendaal (piano), Jörg Brinkmann (cello) en Alan Purves 'Gunga' (drums, percussie) dialogeerden met de Zwitserse Claudio Puntin (basklarinet, klarinet, mondharp) dat het een lieve lust was. Titels als 'Of Royal Hering', 'Strollin' A Reef' en 'Quasimodo' wijzen erop dat de meest diverse onderwerpen aangesneden werden. Het leidde bijwijlen tot vertrouwde klanken maar dan in een onverwacht perspectief geplaatst. Neurotische passages werden vervlochten met vrije associaties. Beklemmende passages volgden op spatieuze intermezzo's. Alles kwam uiteindelijk tot een goed einde, getuige de vrolijke afsluiter 'The Egg Jam Encore'. Heel wat samenhangender en toegankelijker dan je zou verwachten."